Konkurencja wywiera nieustanną presję na przedsiębiorców, zmuszając ich do oferowania jak najlepszych produktów po możliwie najkorzystniejszych cenach, ponieważ w przeciwnym wypadku konsumenci mogą zacząć robić zakupy gdzie indziej. Działalność gospodarcza na wolnym rynku powinna być grą opartą na regułach konkurencji, z której korzyści czerpią konsumenci.
Przedsiębiorstwa próbują czasem ograniczać konkurencję. Aby utrzymać dobrze funkcjonujące rynki produktowe, organy takie jak Komisja muszą zapobiegać zachowaniom antykonkurencyjnym lub korygować je. Komisja nadzoruje:
- porozumienia między przedsiębiorstwami ograniczające konkurencję – kartele lub inne niezgodne z prawem porozumienia, w których przedsiębiorstwa postanawiają unikać konkurowania ze sobą i próbują ustalać własne zasady
- przypadki nadużycia pozycji dominującej – gdy większy podmiot próbuje wyeliminować konkurentów z rynku
- połączenia i inne formalne porozumienia, poprzez które przedsiębiorstwa na stałe lub tymczasowo łączą siły. Są one legalne, pod warunkiem, że sprzyjają powiększaniu rynków i są korzystne dla konsumentów.
- starania na rzecz otwierania rynków na konkurencję (liberalizacja) w takich obszarach jak transport, energetyka, usługi pocztowe i telekomunikacja. Wiele z tych sektorów było kontrolowanych przez państwowe monopole i bardzo ważne jest, aby w procesie liberalizacji stare monopole nie uzyskały niesprawiedliwej przewagi.
- wsparcie finansowe (pomoc państwa) dla przedsiębiorstw przyznawane przez rządy państw członkowskich. Jest ono dozwolone pod warunkiem, że nie zakłóca uczciwej i skutecznej konkurencji między przedsiębiorstwami w państwach członkowskich i nie szkodzi gospodarce.
- współpracę z krajowymi organami ochrony konkurencji w państwach UE (które są również odpowiedzialne za wdrażanie elementów polityki konkurencji UE), aby zapewnić jednakowe stosowanie polityki konkurencji w całej UE.